V knjaze Myshkine soedinilis cherty obraza Khrista i odnovremenno rebenka, umirotvorennost, granichaschaja s bespechnostju, i nevozmozhnost projti mimo bedy blizhnego. V "normalnom" obschestve ljudej, oderzhimykh korystju i razrushitelnymi strastjami, knjaz Myshkin - idiot. V mire, gde krasota zamutnena nechistymi pomyslami ljudej, takoj geroj bespomoschen, khotja i prekrasen. No "krasota spaset mir!", utverzhdaet Dostoevskij ustami knjazja Myshkina, i v mire stanovitsja svetlej.